Ici Sophie

Nu vind ik zelf al snel dat ik gelukkig ben maar soms gebeuren er zaken waardoor dit geluksgevoel alle dimensies overstijgt.

Al een tijdje was ik op zoek naar een kleine kas voor in mijn tuin. Niet al te groot maar precies genoeg om zittend en op hoogte te kunnen tuinieren. 
Maar als ik bij MPlaats kijk voor iets wat binnen mijn budget past kom ik al snel in de categorie ‘bouwval’ terecht wat volgens mijn zoon geen punt is want dat kunnen we opknappen. Alleen is het zo dat zelfs dat type soms nog voor zo’n hoog bedrag weggaat dat ik zelfs daar niet aan toe kom.

Tot vorige week. Ik had een prachtige kas gevonden die ik kon kopen voor het bedrag wat ik kon missen. En hij was prachtig. Misschien wel iets groter als wat ik nodig heb maar zo mooi en nog bijna nieuw. Bij een auto zou ik zeggen ‘Van een oud vrouwtje geweest en alleen gebruikt om op zondag naar de kerk te gaan’ Maar deze kas was van een meneer van 84 jaar die gaat verhuizen naar een aanleunwoning en dus moet stoppen met zijn grote hobby van het cactussen kweken. En dat terwijl hij de kas pas vijf jaar geleden had aangeschaft… 
Enfin nadat ik de koop had gesloten had de verkoopster de advertentie op ‘gereserveerd’ gezet maar de biedingen bleven binnenkomen. Zo hoog dat er op een gegeven moment een bod lag wat 7 x zo hoog was als het mijne…

En hoewel mijn droom min of meer in duigen viel kwam ik toch met de eigenaar overeen dat de kas naar de hoogste bieder zou gaan. Natuurlijk vond ik dat jammer maar het lijkt mij logisch dat als ergens een verschil van bijna een maandsalaris tussen zit de keus niet moeilijk is.
Overigens had ik zo’n aangenaam contact met de verkopers gehad dat ik hen van harte gunde dat ze zo’n goede, maar eigenlijk heel redelijke, prijs voor de prachtige kas konden krijgen.

Terwijl ik die middag nog bezig was om mijn teleurstelling te verwerken en iedereen die ik al had ingeschakeld om te gaan helpen weer af mailde ging om vier uur de telefoon. Het was de mevrouw die de kas verkocht. Zij had overleg met man en vader gehad en ze hadden gezamelijk besloten dat ze de kas toch liever aan mij gunnen. Ze waren ervan overtuigd dat hij bij mij in ieder geval op zijn plaats zou zijn en het feit dat ze mij gelukkig konden maken had voor hun toch meer waarde.

En hoewel ik niet snel met mijn mond vol tanden sta kon ik nu geen woord uitbrengen. 
Ik weet nog niet wat mij nu het meest gelukkig maakt… Het feit dat de kas volgende week in mijn tuin staat te pronken of omdat ik zomaar mensen mocht ontmoeten die zo goed zijn dat ze mijn geluk boven geld laten prevaleren…
Dat is werkelijke rijkdom.

Dit bericht was geplaatst op 17 mei 2011 om 07:54 en is gearchiveerd onder Soof&deSerre. Je kan de reacties hierop volgen via de RSS 2.0 feed. Natuurlijk is het leuk als je een berichtje achterlaat, en waarschijnlijk schrijf ik ook een reactie terug, maar pingen en trackbacken daar begin ik maar niet aan.