Ici Sophie

1

“We gaan bij de dansvloer staan” hoor ik mijn vriendin zeggen. Mijn ogen zijn nog nauwelijks gewend aan de schaarse verlichting in de discotheek waar we wekelijks komen. Het is druk. We banen ons een weg tussen dansenden lijven door om op een plekje uit te komen vanwaar we de ruimte kunnen overzien. “Wat drinken we?” Vraagt Petra vrolijk en tegelijk antwoorden we, “Bessen ijs?”

Ik kijk haar na terwijl ze naar de bar loopt tot mijn blik blijft steken bij een donkere ietwat slungelige gestalte aan de overkant. Zijn prachtige rode haardos licht op bij de lampen die het ritme van de muziek volgen. Heel even kruist zijn blik de mijne. “Hier, pak aan” hoor ik op hetzelfde moment voel ik het koude glas tegen mijn bovenarm. “Proost!” zegt Petra “op een leuke avond”  in gedachten vul ik het aan tot “ En op de momenten van geluk”…

Als ik na een slok te hebben genomen stiekem in de richting kijk waar hij stond zie ik dat hij is verdwenen… Je kan tenslotte ook niet altijd geluk hebben.

Langzaam druppelen onze vrienden binnen. We dansen, lachen en genieten van de laatste dag van het weekend. Ik merk dat ik de gesprekken maar half volg. Mijn gedachten dwalen af… Hij is leuk. Nou ja, ik denk dat hij leuk is. Hij heeft iets waardoor je niet met hem gaat praten. Iets afstandelijks, iets wat me intrigeert en ook al weet ik wie hij is ik ken hem niet maar zou hem graag beter leren kennen.

De Dj start een langzaam nummer in en op hetzelfde moment voel ik een hand op mijn schouder. Als ik me omdraai kijk ik hem recht aan. “Zullen we dansen?” vraagt hij vriendelijk en niet in staat om antwoord te geven knik ik slechts en vlij me in zijn armen.

We dansen, ik geniet en mijn hart gaat razendsnel tekeer… “Ga je mee naar buiten?” vraagt hij als de muziek bijna stopt. Alle alarmbellen beginnen te rinkelen en even weet ik niet wat ik moet zeggen. Ik ben eentwintig en weet wel dat we niet naar buiten gaan om zijn fiets of de sterren te bekijken. Nee, dit vraagt hij omdat we speeksel uit kunnen wisselen en desnoods wat friemelen of zelfs wederzijds masturberen in de stalling van de fietsen. Schoorvoetend zeg ik dat ik dat wel wil en zonder elkaar verder aan te kijken lopen we samen in de richting van de uitgang. Halverwege de smalle doorgang steekt hij zijn hand naar me uit die ik vastgrijp als een reddingslijn want dat ik nerveus ben kan ik niet ontkennen…

Het regent, als hij zijn armen en zijn jas beschermend om me heen slaat en alsof het de normaalste zaak van de wereld is, kruip ik dicht tegen hem aan en kust hij me. En voor het eerst van mijn leven realiseer ik me dat ik verliefd ben geworden.

wordt vervolgd… Usderuseenkeer

Niet verder vertellen maar soms lees ik stiekem mee op zijn FB… (Bovendien luister ik naar al zijn plaatjes!)

Natuurlijk geneer ik me hiervoor. Maar net niet genoeg om er spijt van te hebben. En ook niet genoeg om het te laten..

Niet verder vertellen maar soms zou ik stiekem wel even terug in de tijd willen zijn.

Mijn favoriete fantasie…

De zomer van 1982 staat niet alleen op mijn lijstje als de heetste van de vorige eeuw. Ook de meteorologen zijn het hier over eens, al gaat het dan uitsluitend over het weer.

Ik wist meteen dat hij het was. We hingen al een tijdje rond bij dezelfde groep vrienden en heel soms sprak ik hem zelfs… Tot die ene zondag in augustus. We hebben gedanst, hand in hand naar buiten gelopen en daar hebben we voor het eerst gekust

Ik ben weer even 21 jaren jong.

Ik geef het graag toe misschien ben ik wel te makkelijk.
Je hoeft me maar een aardig mailtje te sturen en je mag je intrek in mijn msn nemen.
Gratis virtuele kost en inwoning als je maar manieren hebt. Dat wil zeggen dat ik met respect wil worden behandeld en als ik drie keer heb gezegd dat ik geen webcam heb dat je daar dan ook niet meer om vraagt.
Op die manier kun je jaren in mijn msn verblijven…

Maar naast dat ik makkelijk ben bleek vandaag ook weer dat ik vrij naief  ben want in een onschuldig lijkend gesprekje vanmorgen verteld iemand mij last te hebben van een hele harde.
Dan denk ik in de eerste instantie niet dat dit gaat over dat wormvormige aanhangsel, waar bij dit soort het verstand in huist. Ik denk nog dat ik het gesprek misschien niet helemaal goed heb begrepen…
Natuurlijk schiet het wel even door mijn hoofd maar ik kan me niet voorstellen dat iemand zoiets zegt en omdat ik iemand niet graag voorbarig van ongevraagd advies dien, zeker niet als dat advies over een koude douche gaat, hield ik me nog even in.
Tot diegene, wiens naam ik hier niet zou noemen maar Rob heet, vertelde dat hij graag had gewild dat ik hem even leeg zou zuigen…
Kijk dan ben ik dus voor eens en altijd uitgeluld.

De snelste manier om mijn msn weer te verlaten

Heerlijk…
Zaterdagmiddag en het huis voor mezelf…
Boudewijn de Groot op de achtergrond en het NRC die de hele tafel bedekt… 

 

 

Na het wereldnieuws en onder het genot van mijn derde kop koffie overweeg ik om even om de ‘contact advertenties’ door te nemen…
Maar bedenk dan ook direct dat ik het bij de vlindertjes al druk genoeg heb.

Op dit moment is mijn profiel 215 keer bekeken, heb ik 21 mailtjes gehad en zijn er zes aardige mannen ingetrokken in mijn msn…

Ik vind het een behoorlijke score na pas twee weken in de etalage bij de vlindertjes staan…

‘Tis nu alleen nog even een kwestie van de ware Jacob er tussenuit kiezen.

Eigenlijk staat mijn computer alleen maar aan als ik hem nodig heb. Als ik erachter zit heb ik dus, op een enkel spelletje kaarten na, altijd ‘dingen’ te doen. Msn is daarbij voor mij een behoorlijk storende factor… Vandaar dat ik dat nooit gebruik. Maar goed, door mijn escapades bij de Vlindertjes  en wetende dat ik natuurlijk nooit verkering zal krijgen als ik iemand niet eerst op msn een beetje leer kennen,
al is ‘kennen’ in deze wel een heel groot woord, staat de msn toch weer eens aan…

En ‘t is best leuk… Natuurlijk staat iedereen standaard in de blokkade omdat ik ervan uitga dat als ik met iemand spreek diegene ook mijn onverdeelde aandacht verdiend, en ik neem er alle tijd voor als ik ze aanklik…

Enfin, als ik dan net als vanmiddag, in gesprek ben met iemand en ondertussen even koffie ga zetten, dan merk dat de hond nog wel even naar buiten wil, er nog een was opgehangen dient te worden en mijn oog valt op een artikel in de ‘National Geografic’ die eigenlijk al de hele week open op tafel lag maar waar ik eerder nog niet aan toe was gekomen dan is het hele msn gesprek alweer aan mijn aandacht ontsnapt…En kan ik natuurlijk niet verwachten dat die meneer nog steeds in mijn hokje hangt, om te wachten. 
Hij kan niet weten dat ik dit niet zo gewend ben en dat dit natuurlijk niet mijn bedoeling is geweest.
Maar had toch op zijn minst even gedag kunnen zeggen.

Een potentiële liefde in de kiem gesmoord…

 ’Buurvrououw!!’ hoor ik iemand roepen, nét als ik linksaf sla… Ik dacht even snel Brutus uit te laten, maar zie dat plan in rook opgaan als ik me omdraai en de buurvrouw inclusief, de achter haar aanslepende, hond in sneltreinvaart op me af komt. Ik wacht,  gok erop dat het wel over ons gezamelijk gebruik van de ‘groene bak’ zal gaan en zeg, nog min of meer verbaast over haar haast, automatisch ‘Héé, gaat het?’als ze nahijgend naast me staat. ‘Ja hoor’is haar korte antwoord om te vervolgen met ‘Heb je die man met dat lange haar en een Golden Retriever al gezien?’.

Nu ga ik niet zo vaak langs de vijver maar ben altijd bedacht op loslopende ‘vreemde’ honden. ‘Nee, dat heb ik niet. Is die hond gevaarlijk dan?’ vraag ik uit voorzorg omdat mijn éénhapscracker dan toch maar weer aan de riem moet en blij dat ze me een waarschuwing geeft.  ‘Welnee joh’ zegt ze lachend en ik kan nu aan haar zien dat ze geniet van mijn onwetendheid… ‘Die hond is juist hartstikke lief. Maar die man is zóó leuk. Hij woont hier pas en ik moest direct aan jou denken’
Mijn mond valt nu open van verbazing ergens besef ik dat ik haar schaapachtig aankijk maar of zij dit nu ook in de gaten heeft daar twijfel ik aan want tot overmaat van ramp voegt ze er, alsof het ooit belangrijk zou kunnen zijn ‘En hij rijdt nog in een leuke auto ook!’ aan toe.
Even kan ik geen woord uitbrengen… En net als ik mezelf een beetje  heb hervonden en een salvo vragen op haar af wil vuren draait zij zich om met de woorden ‘Nou ik ga weer verder hoor. Tot later’…  Vol van verbazing kijk ik haar na en weet nog net ‘Ja tot later’ te stamelen.

Vreemd bedenk ik en herhaal de woorden ‘Ik moest direct aan jou denken’ nog eens hardop. Heimelijik wel heel nieuwsgierig naar wat voor idee de buurvrouw over mij in verband met mannen om de vijver heeft, tovert het toch wel een glimlach op mijn gezicht.
Ik weet dat haar bedoelingen, onhandig maar liefdevol zijn. Zij gunt mij geluk in de liefde en zal daar desnoods persoonlijk zorg voor dragen bemerk ik nu.  Dat is toch wel een warme gedachte.

Brutus kijkt naar me op, op het moment dat ik zachtjes lach om deze situatie… En als ik me buk om hem even te aaien zeg ik, meer tegen mezelf als tegen de hond, ‘Staat er soms ‘Aardige vrouw zoekt boer in bezit van aantrekkelijke tractor’ op mijn voorhoofd geschreven?’. Hij kijkt me aan, vast in de veronderstelling dat ik vraag of hij een koekje wil, met een blik alsof hij enthousiast ‘Ja!!!’ wil zeggen.
‘Oké’… mompel ik, nu hardoplachend, omdat mijn hond zijn naam eer aan doet, dan zal ik er voor jou én de buurvrouw nog wel even ‘Zonder foto tractor géén reactie’ achter zetten!

Et puis il y a la vie,
son enemie

Ik heb me vanmiddag op een datesite geprofileerd
en ben nu in blijde afwachting van de berichtjes
die ik vast en zeker ga ontvangen…

Ben je vervuld van een sterk verlangend, onrustigmakend gevoel.
Weet dan dat komt door de neurotransmitters in je hersenen.
Stofjes die prikkels overdragen van zenuwen naar zenuwen onderling en van zenuwen naar spieren.
De neurotransmitters, dopamine en noradrenaline, geven je energie, houden je je uit je slaap en onderdrukken de honger. Ze maken je energiek, opgewonden en intens gelukkig…
De noradrenaline laat het hart sneller kloppen en remt de spijsvertering…
Mocht je je dus zo voelen dan ben je niet ziek.
Maar gewoon verliefd…

In de periode dat ik, voor mijn gevoel, nog gelukkig gerelateerd was, had mijn ex daar een heel ander idee over. En als donderslag bij heldere hemel deed ik alleen de boodschappen…
Daarop volgde een periode van zwijmelmuziek, veel chocolade en gedegen zelfonderzoek waarbij ik uitkwam op een aantal belangrijke conclusies:

*Donderslag bij heldere hemel bestaat niet.
*Ik ben ook niet altijd even leuk…
*Liefdesverdriet is een nieuw begin!

Het is dus uit,
en dat is goed.
Hij wil me niet meer zien.
en dat is prima.
Door weg te gaan heeft mijn ex mij een kans op nieuw geluk gegeven.
En daar ga ik het beste van maken.
Ik zit dus niet in een depressie, daar heb ik helemaal geen tijd voor.
Er is nog een heel leven te beleven,
en daar ga ik een weblog over schrijven.