Vr. zkt. boer
 ’Buurvrououw!!’ hoor ik iemand roepen, nét als ik linksaf sla… Ik dacht even snel Brutus uit te laten, maar zie dat plan in rook opgaan als ik me omdraai en de buurvrouw inclusief, de achter haar aanslepende, hond in sneltreinvaart op me af komt. Ik wacht, gok erop dat het wel over ons gezamelijk gebruik van de ‘groene bak’ zal gaan en zeg, nog min of meer verbaast over haar haast, automatisch ‘Héé, gaat het?’als ze nahijgend naast me staat. ‘Ja hoor’is haar korte antwoord om te vervolgen met ‘Heb je die man met dat lange haar en een Golden Retriever al gezien?’.
Nu ga ik niet zo vaak langs de vijver maar ben altijd bedacht op loslopende ‘vreemde’ honden. ‘Nee, dat heb ik niet. Is die hond gevaarlijk dan?’ vraag ik uit voorzorg omdat mijn éénhapscracker dan toch maar weer aan de riem moet en blij dat ze me een waarschuwing geeft. ‘Welnee joh’ zegt ze lachend en ik kan nu aan haar zien dat ze geniet van mijn onwetendheid… ‘Die hond is juist hartstikke lief. Maar die man is zóó leuk. Hij woont hier pas en ik moest direct aan jou denken’
Mijn mond valt nu open van verbazing ergens besef ik dat ik haar schaapachtig aankijk maar of zij dit nu ook in de gaten heeft daar twijfel ik aan want tot overmaat van ramp voegt ze er, alsof het ooit belangrijk zou kunnen zijn ‘En hij rijdt nog in een leuke auto ook!’ aan toe.
Even kan ik geen woord uitbrengen… En net als ik mezelf een beetje heb hervonden en een salvo vragen op haar af wil vuren draait zij zich om met de woorden ‘Nou ik ga weer verder hoor. Tot later’… Vol van verbazing kijk ik haar na en weet nog net ‘Ja tot later’ te stamelen.
Vreemd bedenk ik en herhaal de woorden ‘Ik moest direct aan jou denken’ nog eens hardop. Heimelijik wel heel nieuwsgierig naar wat voor idee de buurvrouw over mij in verband met mannen om de vijver heeft, tovert het toch wel een glimlach op mijn gezicht.
Ik weet dat haar bedoelingen, onhandig maar liefdevol zijn. Zij gunt mij geluk in de liefde en zal daar desnoods persoonlijk zorg voor dragen bemerk ik nu. Dat is toch wel een warme gedachte.
Brutus kijkt naar me op, op het moment dat ik zachtjes lach om deze situatie… En als ik me buk om hem even te aaien zeg ik, meer tegen mezelf als tegen de hond, ‘Staat er soms ‘Aardige vrouw zoekt boer in bezit van aantrekkelijke tractor’ op mijn voorhoofd geschreven?’. Hij kijkt me aan, vast in de veronderstelling dat ik vraag of hij een koekje wil, met een blik alsof hij enthousiast ‘Ja!!!’ wil zeggen.
‘Oké’… mompel ik, nu hardoplachend, omdat mijn hond zijn naam eer aan doet, dan zal ik er voor jou én de buurvrouw nog wel even ‘Zonder foto tractor géén reactie’ achter zetten!
