Ici Sophie

Al vroeg in de ochtend liet je weten waar jij vandaag zou zijn. Ik blijf thuis… fantaseren over dat je ook zomaar de bus naar mij zou kunnen nemen. Mijmeren over hoe leuk ik dat zou vinden en hoe welkom je zou zijn.

En net als ik op wil gaan staan om mijn huis alvast maar een beetje op te ruimen realiseer ik me dat mijn bel het niet doet dus ik zou het niet merken als je er was… ik draai me nog maar eens op mijn andere zij en droom rustig verder.

Ce jour-là près de la source

Dieu sait ce que tu m’as dit

Mais l’été finit sa course

L’oiseau tomba de son nid

Et voila que sur le sable

Nos pas s’effacent déjà

Et je suis seul à la table

Qui résonne sous mes doigts

Comme un tambourin qui pleure

Sous les gouttes de la pluie

Comme les chansons qui meurent

Aussitôt qu’on les oublie

Et les feuilles de l’automne

Rencontre des ciels moins bleus

Et ton absence leur donne

La couleur de tes cheveux

… ‘Als je die opdrinkt is er geen weg terug hoor” zegt je en ik weet het. Snel neem ik een slok al was het alleen maar omdat ik ook niet terug wil. Ik ben op hét gezelligste feestje en weet nu al dat ik vannacht met de leukste de lakens deel…  Jij vindt het gewoon jammer dat ik anders water drink omdat ik met de auto ben en staat daarom de helft van jouw bed af. Mijn agenda is misschien wel wat dubbel want dit is  een droom die op het punt staat om uit te komen… Ik drink altijd water als ik met de auto ben en heb al jaren niet meer in een vreemd bed geslapen. Maar deze verleiding kan ik niet weerstaan.

Het is een geweldige avond. Ik spreek veel leuke mensen, kan je observeren terwijl je met vrienden praat of het vuur opstookt en dat allemaal onder het genot van de nodige glazen Limoncello. Voor ik er erg in heb zitten we nog maar met zijn tweeën bij het kampvuur. “Tijd om naar bed te gaan” zeg jij en ik besef dat ik nerveuzer ben dan ik had verwacht. Snel zorg ik er voor dat ik als eerste mijn kleren uittrek en in het hoekje van de knusse bedstee wegkruip. Stiekem kan ik zien hoe jij je broek en shirt achteloos laat vallen en de aanblik van jouw mooie lijf in alleen een zwarte onderbroek kriebelt in mijn buik.

In het donker voelt alles anders want waar ik normaal amper tegen je durf te praten (of niets durf te zeggen uit angst dat je ontdekt dat ik hopeloos verliefd op je ben)voelt het hier veilig. We kletsen wat en schijnbaar achteloos Raken onze armen elkaar. Ik geniet van het gevoel van de zachte warmte. Met mijn andere hand zoek ik de jouwe en voel je vingers zich verstrengelen met de mijne.

Ik weet wel dat jij dit slechts duldt omdat je aardig bent. Er is niets in jouw hoofd wat erop uit is om iets met mij te willen behalve slapen. Maar voor mij staat dit op een lijstje van dingen die ik met je wil doen…

Als ik aan je ademhaling hoor dat je in slaap bent gevallen geef ik een paar vlinderkusjes op je rug en fluister, bijna onhoorbaar zo zacht, dat ik zo blij ben dat ik hier vanavond bij je mag zijn. Om met Aerosmith in mijn hoofd nog urenlang heel gelukkig naar het plafond te staren…

Het is mijn lievelingsdroom: ik kom je zomaar tegen, heel onverwacht.
Al is het altijd op een station…
Jij weet dan direct dat je niet meer weggaat , ik hoop dat je voor altijd bij me blijft
en we zullen het alletwee tegelijk tegen elkaar willen zeggen.

Het is maar een droom.
Maar voor mij een hele leuke.

O ja… volgende week reis ik van Alkmaar naar Nijmegen,
voor het geval je deel van de werkelijkheid uit wilt maken…