computerdatemoe
Een liefde langs de digitale snelweg is kennelijk niets voor mij. Het gaat voor mij om die ene ‘klik’. Iets wat ik niet in een mail of op msn kan vinden. Het is een 3D gevoel waar je hart sneller van gaat kloppen, waardoor je woorden niet kunt vinden maar wat dan weer niet uitmaakt omdat woorden overbodig zijn. Het is het gevoel waarin je in een aangename verwarring wordt gebracht en waarin het hele leven plotseling kleur heeft. En de tijd stil staat.
Omdat ik de laatste tijd vaker dit gevoel van intimiteit mis en mijn levensgezel nog steeds niet ben tegenkomen bij de buurtsuper heb ik me begin dit jaar maar eens serieus op een date site geprofileerd.
En ik kan zeggen dat de mannen, die ik ben ‘tegengekomen’ via deze site, absoluut zeer aardig waren maar dat het nooit verder is gekomen dan veel mailen, urenlang chatten en zelfs een aantal keer een koffie/thee date…
Met als gevolg een soort van internet-date-vermoeiheid. Keer op keer aan een onbekende mailen wie ik ben en wat ik doe, daar begin ik steeds meer tegenop te zien. Msn gesprekken voeren waarin ik hetzelfde zeg en vraag als bij de vorige keren kunnen me ondertussen wel gestolen worden… En het ergste is misschien nog wel dat ik bij de ontmoetingen niet eens nerveus was, omdat ik van te voren wist dat er géén vlinders fladderde en ik meer een afspraak maakte omdat de ander als mens mijn interesse had. Waarin ik niet teleurgesteld werd maar de befaamde klik, die mijn hart sneller zou moeten laten slaan, bleef uit.
Computerdaten lijkt makkelijk maar is dus duidelijk niet mijn ding. Bovendien gaat er voor mij teveel tijd inzitten. Tijd die ik beter kan gebruiken voor de leuke dingen van het échte leven.
Ik heb me dan ook voorgenomen om mezelf, de komende winter, vrolijk te vermaken door de computer wat minder vaak aan te zetten en wat juist wat vaker uit te gaan, een schildercursus te gaan volgen en wellicht kan het verlengen van mijn bieb kaart ook geen kwaad. Bovendien begint het schaatsseizoen binnenkort en staat voor morgen ‘Alkmaar Live’ met J.S., de 3J’s en Guus Meeuwis op het programma. Daarbij heb ik nog een lange theater wensenlijst en ga ik eindelijk de kamer maar eens behangen en Italiaans leren.
En heel misschien mijn weblog weer eens bijhouden…
