Kom…
Buiten waait de wind
De frisse wind is er voor jou
De goden goedgezint
Als jij maar op jezelf vertrouwd
Vele maanden lang
Zaten we bij de pakken neer
Zonder reden want
De oorzaak wisten we niet meer
Kom, en neem m’n hand
Laten we samen als een wapen zijn
Nu is hier de kans
We hebben tijd op onze hand
Zolang we samen zijn
Kom, ik ga je voor
En alle poorten zullen open gaan
Loop een beetje door
Dan kom je voor het donker aan
Op het feest onder de volle maan
Wolven in het bos
De wilde golven van de zee
Laat ‘t verleden los
Neem je ervaring met je mee
Bovenaan de berg
Kijk je de dwergen lachend na
Jouw gedane werk
Is waar die brede lach voor staat
Kom en neem m’n hand
Laten we samen als een wapen zijn
Nu is hier de kans
We hebben tijd op onze hand
Zolang we samen zijn
Kom, ik ga je voor
En alle poorten zullen opengaan
Loop een beetje door
Dan kom je voor het donker aan
Op het feest onder de volle maan
Kom en neem m’n hand
Laten we samen als een wapen zijn
Nu is hier de kans
We hebben tijd op onze hand
Zolang we samen zijn…
Op het moment dat het refrein van het zorgvuldig opgenomen 3J’s CDtje uit de geluidboxen klinkt wandelden mijn dochter en haar lief, hand in hand, de trouwzaal van het gemeentehuis binnen…
Ze nemen hun plaats, temidden van iedereen die hun lief is, in en als ik om me heen kijk, in een poging mijn tranen te verbergen zie ik dat ik lang niet de enige ben met glinsterende ogen. Nooit eerder zag ik een zo mooi en gelukkig bruidspaar…
Terwijl de ambtenaar zijn verhaal doet sluit ik even mijn ogen om te ruiken hoe zij als baby rook en om in gedachten weer even haar kleine handje in mijn hand te voelen. Als ik me losruk van mijn herinneringen hoor ik de man nog nEt vertellen dat ik volgens mijn dochter, voor haar, veel meer beteken dan alleen haar moeder.
Geraakt en met tranen van ontroering over mijn wang vang ik haar blik, ik weet dat zij in mijn ogen kan lezen dat zij voor mij ook zoveel meer dan een dochter is.
We zijn verweven met elkaar.
Haar zichtbare geluk bij het horen van zijn stellige “Ja” en de volle overtuiging waarmee zij haar ‘Ja” roept bevestigt wederom mijn geloof in hun warme liefde voor elkaar. Het voelt dan ook goed om haar te laten gaan. Daarbij besef ik natuurlijk heel goed dat ze niet weg gaat… Vanaf vandaag heb ik er zelfs officieel een schoonkind bij.
Als we, na de plechtigheden, onze armen om elkaar heen slaan weet ik dat er, omdat ze al een paar jaar samenwonen, feitelijk niet zoveel zal veranderen maar dat deze dag het begin van een prachtige nieuwe etappe in ons leven is…
Mijn hart stroomt over van geluk.
Het maakt me zo blij en dankbaar dat ik hier getuige van mag zijn.
