Ici Sophie

Zal ik weggaan?
Zal ik verdrietig worden en weggaan?
Zal ik het leven eindelijk eens onbelangrijk vinden,
mijn schouders ophalen
en weggaan?
Zal ik de wereld neerzetten (of aan iemand anders geven), denken:
zo is het genoeg,
en weggaan?
Zal ik een deur zoeken,
en als er geen deur is: zal ik een deur maken,
hem voorzichtig opendoen
en weggaan- met kleine zachtmoedige passen?
Of zal ik blijven?

Zal ik blijven?

Toon Tellegen
uit: Alleen liefde

Vanmorgen bij het wakker worden bedacht ik dat dit een goede dag zou zijn om mijn huis op te ruimen… gelukkig is het nu al weer te laat om te beginnen. Kaarsjes aan en muziek kijken dan zie ik de rommel niet!

Volgens mijn horoscoop van vandaag krijg ik een uitnodiging die ik niet af kan slaan… Nu is het nog niet zover maar gezien het tijdstip kan dit nog wel eens een leuke nacht worden.

update: Nog niets, dus ik ga er vooralsnog maar vanuit dat mijn horoscoop een paar dagen achterloopt…

update2: Het was van de tandarts! En nee afslaan doe ik maar niet.

En dan is er een onverwacht berichtje… Gewoon een paar zinnen om uit te leggen waarom hij geen antwoord kan geven en waar hij het allemaal druk mee heeft. Het feit dat hij dit met mij wil delen zegt dat hij in ieder geval aan me denkt. En dat is op zich al een reden om een gat in de lucht te springen… Het gaat over onze vriendschap en het contact dat we hebben en wat voor hem dus ook van waarde lijkt te zijn. Al vraag ik me dan wel af hoeveel mensen dit bericht kregen…

Er zijn van die dingen die ik moet doen…

Hoe sneu ben je als je zit te wachten tot hij eindelijk antwoord geeft op mijn berichtje. Omdat hij man is zou het gewoon zo kunnen zijn dat hij daar niet eens aan denkt of dat hij het te druk heeft met zaken die zijn aandacht vragen. Ook zou het natuurlijk kunnen dat hij op deze manier laat weten dat hij mij gewoon niet leuk genoeg vindt of dat hij een vriendin heeft en dat niet aan mij wil vertellen. En omdat ik vrouw ben vraag ik me af wat ik verkeerd heb gedaan of wat ik anders had moeten doen. Dit maakt dat ik me, voor zover dat kan, nog onzekerder voel en eigenlijk verdien ik beter. Dus hij mag me negeren en ik stop met wachten want als dit zijn manier is om met dingen om te gaan mis ik eigenlijk niet zo veel. Ik ga niet zeggen dat het makkelijk is om niet aan hem maar aan mezelf te denken. Ik probeer mijn leven leuker te maken en doe dingen waar ik gelukkig van word (zoals de overvloed aan positieve zinnen plaatjes maken die me een handvat geven om mezelf te vinden… Bovendien kan ik terugvallen op allemaal lieve mensen die mij stuk voor stuk belangrijk vinden en me nooit zouden negeren. Ondertussen hebben we elkaar bijna een maand niet gesproken. Ok hij is op vakantie geweest en ziek thuisgekomen maar dan nog… Ik heb hem gisteren een (w)aardig berichtje gestuurd om hem sterkte te wensen en dat was de laatste. Hij is aan zet en natuurlijk hoop ik daar wel op maar ik ga niet meer zitten wachten. Het leven is te kort om niet leuk te zijn. Ik weet heel goed dat ik gelukkig kan zijn zonder dat hij op de een of andere manier in mijn leven is. Uiteindelijk zal er ooit een moment komen waarop ik kan vragen waarom dit is maar dat is ooit. Voor nu is het allemaal wel goed en gebruik ik de grond waarop ik zo hard ben gevallen om weer op te krabbelen. Mijn leven is te waardevol om te verspillen