Ici Sophie

Ja Ik ken van die verhalen dat je opeens de liefde uit je schooltijd tegenkomt en dat de vonk direct weer overslaat… maar ik vraag me daar wel bij af waarom het dan toen niets is geworden. Net als oude liefde die roest maar waar de heimwee naar herinneringen is gebleven.

lk besef al jaren dat mijn tuin veel te groot voor me is geworden maar dit jaar weet ik echt niet meer waar ik zal beginnen. Iedere dag start ik met het bedenken van een plan van aanpak om me ’s avonds te realiseren dat onkruid eigenlijk best mooie bloemen zijn. Een cadeau van de natuur…

Morgenochtend nog maar eens kritisch kijken…

Er is vandaag geschiedenis geschreven. Tom Dumoulin heeft als eerste Nederlander de ronde van Italië gewonnen. Editie 100… En hoewel ik natuurlijk part noch deel uitmaak van zijn prestatie voel ik me minstens net zo blij!

Heb je het al gehoord? Ze wordt weer oma…

… ‘nog 1 keer dan’ zeg ik quasi streng tegen mezelf nadat ik misschien al voor de negende keer een stukje van een docu over de beste tekenaar ooit bekijk. En ook nu weer rollen de tranen over mijn wangen. Zijn vriendin van vroeger leest voor uit een brief die ze ooit van hem kreeg en verteld dat ze nog steeds verliefd is. Mijn gedachten dwalen af naar mijn liefde van vroeger en het feit dat hij altijd is meegegaan in mijn leven. Deze heimwee laat ik bewust nooit toe, het is schuren tegen het rafelige randje van mijn hart en dat probeer ik te vermijden maar de uitdrukking op het gezicht van deze dame zegt precies dat wat ik voel maar nooit hardop durf te benoemen… Ferm veeg ik met mijn mouw mijn wangen droog, zet de televisie uit en vertel de kat dat ik hem ga schrijven… Zodra ik durf!