Ici Sophie

Ik geef het graag toe misschien ben ik wel te makkelijk.
Je hoeft me maar een aardig mailtje te sturen en je mag je intrek in mijn msn nemen.
Gratis virtuele kost en inwoning als je maar manieren hebt. Dat wil zeggen dat ik met respect wil worden behandeld en als ik drie keer heb gezegd dat ik geen webcam heb dat je daar dan ook niet meer om vraagt.
Op die manier kun je jaren in mijn msn verblijven…

Maar naast dat ik makkelijk ben bleek vandaag ook weer dat ik vrij naief  ben want in een onschuldig lijkend gesprekje vanmorgen verteld iemand mij last te hebben van een hele harde.
Dan denk ik in de eerste instantie niet dat dit gaat over dat wormvormige aanhangsel, waar bij dit soort het verstand in huist. Ik denk nog dat ik het gesprek misschien niet helemaal goed heb begrepen…
Natuurlijk schiet het wel even door mijn hoofd maar ik kan me niet voorstellen dat iemand zoiets zegt en omdat ik iemand niet graag voorbarig van ongevraagd advies dien, zeker niet als dat advies over een koude douche gaat, hield ik me nog even in.
Tot diegene, wiens naam ik hier niet zou noemen maar Rob heet, vertelde dat hij graag had gewild dat ik hem even leeg zou zuigen…
Kijk dan ben ik dus voor eens en altijd uitgeluld.

De snelste manier om mijn msn weer te verlaten

… Als ik mijn post open en een mailtje vind, van reunion.com waarin ‘een oude vriend’ naar mij op zoek is dan slaat mijn hart even over… Ik ben gek op dit soort berichten en moet moeite doen om me te beheersen en het niet direct open te klikken.
Want ondertussen weet ik ook dat het alleen om de voorpret gaat bij dit soort post…
‘Wie zou het kunnen zijn?’ zeg ik opgewekt tegen mezelf en de hond, die me geïriteerd aankijkt omdat ik hem tijdens zijn middagslaap stoor, en het hem écht niets uitmaakt.
Wie uit mijn verleden wil nog eens met mij van gedachten wisselen of herinneringen ophalen uit vervlogen tijden? Onmiddellijk schieten er allerlei namen door mijn hoofd van mensen die ik uit het oog verloren ben in de loop der jaren maar die wel voetstappen in mijn leven hebben achtergelaten, waar ik met een blij gevoel aan terugdenk en van wie ik wel zou willen weten hoe het er mee gaat…
Helaas heb ik de gewoonte om, als ik dit soort mailtjes krijg, eerst even het e-mail adres te googelen.
Om daarna, blij voor het moment van warme herinneringen aan mensen die me dierbaar zijn, op verwijderen te drukken.

Ik heb zojuist reunion.com belet om mijn adresboek binnen te komen en heb ze dus het versturen van duizenden spam-mailtjes uit mijn naam kunnen besparen.
En daarbij, als een niet onbelangrijk detail, mijn complete adressenlijst kunnen behoeden voor het ontvangen hiervan…

http://www.youtube.com/watch?v=NFVmnW1Jvl0