Post…
… Als ik mijn post open en een mailtje vind, van reunion.com waarin ‘een oude vriend’ naar mij op zoek is dan slaat mijn hart even over… Ik ben gek op dit soort berichten en moet moeite doen om me te beheersen en het niet direct open te klikken.
Want ondertussen weet ik ook dat het alleen om de voorpret gaat bij dit soort post…
‘Wie zou het kunnen zijn?’ zeg ik opgewekt tegen mezelf en de hond, die me geïriteerd aankijkt omdat ik hem tijdens zijn middagslaap stoor, en het hem écht niets uitmaakt.
Wie uit mijn verleden wil nog eens met mij van gedachten wisselen of herinneringen ophalen uit vervlogen tijden? Onmiddellijk schieten er allerlei namen door mijn hoofd van mensen die ik uit het oog verloren ben in de loop der jaren maar die wel voetstappen in mijn leven hebben achtergelaten, waar ik met een blij gevoel aan terugdenk en van wie ik wel zou willen weten hoe het er mee gaat…
Helaas heb ik de gewoonte om, als ik dit soort mailtjes krijg, eerst even het e-mail adres te googelen.
Om daarna, blij voor het moment van warme herinneringen aan mensen die me dierbaar zijn, op verwijderen te drukken.
Ik heb zojuist reunion.com belet om mijn adresboek binnen te komen en heb ze dus het versturen van duizenden spam-mailtjes uit mijn naam kunnen besparen.
En daarbij, als een niet onbelangrijk detail, mijn complete adressenlijst kunnen behoeden voor het ontvangen hiervan…
