Ici Sophie

Heerlijk…
Zaterdagmiddag en het huis voor mezelf…
Boudewijn de Groot op de achtergrond en het NRC die de hele tafel bedekt… 

 

 

Na het wereldnieuws en onder het genot van mijn derde kop koffie overweeg ik om even om de ‘contact advertenties’ door te nemen…
Maar bedenk dan ook direct dat ik het bij de vlindertjes al druk genoeg heb.

Op dit moment is mijn profiel 215 keer bekeken, heb ik 21 mailtjes gehad en zijn er zes aardige mannen ingetrokken in mijn msn…

Ik vind het een behoorlijke score na pas twee weken in de etalage bij de vlindertjes staan…

‘Tis nu alleen nog even een kwestie van de ware Jacob er tussenuit kiezen.

Eigenlijk staat mijn computer alleen maar aan als ik hem nodig heb. Als ik erachter zit heb ik dus, op een enkel spelletje kaarten na, altijd ‘dingen’ te doen. Msn is daarbij voor mij een behoorlijk storende factor… Vandaar dat ik dat nooit gebruik. Maar goed, door mijn escapades bij de Vlindertjes  en wetende dat ik natuurlijk nooit verkering zal krijgen als ik iemand niet eerst op msn een beetje leer kennen,
al is ‘kennen’ in deze wel een heel groot woord, staat de msn toch weer eens aan…

En ‘t is best leuk… Natuurlijk staat iedereen standaard in de blokkade omdat ik ervan uitga dat als ik met iemand spreek diegene ook mijn onverdeelde aandacht verdiend, en ik neem er alle tijd voor als ik ze aanklik…

Enfin, als ik dan net als vanmiddag, in gesprek ben met iemand en ondertussen even koffie ga zetten, dan merk dat de hond nog wel even naar buiten wil, er nog een was opgehangen dient te worden en mijn oog valt op een artikel in de ‘National Geografic’ die eigenlijk al de hele week open op tafel lag maar waar ik eerder nog niet aan toe was gekomen dan is het hele msn gesprek alweer aan mijn aandacht ontsnapt…En kan ik natuurlijk niet verwachten dat die meneer nog steeds in mijn hokje hangt, om te wachten. 
Hij kan niet weten dat ik dit niet zo gewend ben en dat dit natuurlijk niet mijn bedoeling is geweest.
Maar had toch op zijn minst even gedag kunnen zeggen.

Een potentiële liefde in de kiem gesmoord…

 ’Buurvrououw!!’ hoor ik iemand roepen, nét als ik linksaf sla… Ik dacht even snel Brutus uit te laten, maar zie dat plan in rook opgaan als ik me omdraai en de buurvrouw inclusief, de achter haar aanslepende, hond in sneltreinvaart op me af komt. Ik wacht,  gok erop dat het wel over ons gezamelijk gebruik van de ‘groene bak’ zal gaan en zeg, nog min of meer verbaast over haar haast, automatisch ‘Héé, gaat het?’als ze nahijgend naast me staat. ‘Ja hoor’is haar korte antwoord om te vervolgen met ‘Heb je die man met dat lange haar en een Golden Retriever al gezien?’.

Nu ga ik niet zo vaak langs de vijver maar ben altijd bedacht op loslopende ‘vreemde’ honden. ‘Nee, dat heb ik niet. Is die hond gevaarlijk dan?’ vraag ik uit voorzorg omdat mijn éénhapscracker dan toch maar weer aan de riem moet en blij dat ze me een waarschuwing geeft.  ‘Welnee joh’ zegt ze lachend en ik kan nu aan haar zien dat ze geniet van mijn onwetendheid… ‘Die hond is juist hartstikke lief. Maar die man is zóó leuk. Hij woont hier pas en ik moest direct aan jou denken’
Mijn mond valt nu open van verbazing ergens besef ik dat ik haar schaapachtig aankijk maar of zij dit nu ook in de gaten heeft daar twijfel ik aan want tot overmaat van ramp voegt ze er, alsof het ooit belangrijk zou kunnen zijn ‘En hij rijdt nog in een leuke auto ook!’ aan toe.
Even kan ik geen woord uitbrengen… En net als ik mezelf een beetje  heb hervonden en een salvo vragen op haar af wil vuren draait zij zich om met de woorden ‘Nou ik ga weer verder hoor. Tot later’…  Vol van verbazing kijk ik haar na en weet nog net ‘Ja tot later’ te stamelen.

Vreemd bedenk ik en herhaal de woorden ‘Ik moest direct aan jou denken’ nog eens hardop. Heimelijik wel heel nieuwsgierig naar wat voor idee de buurvrouw over mij in verband met mannen om de vijver heeft, tovert het toch wel een glimlach op mijn gezicht.
Ik weet dat haar bedoelingen, onhandig maar liefdevol zijn. Zij gunt mij geluk in de liefde en zal daar desnoods persoonlijk zorg voor dragen bemerk ik nu.  Dat is toch wel een warme gedachte.

Brutus kijkt naar me op, op het moment dat ik zachtjes lach om deze situatie… En als ik me buk om hem even te aaien zeg ik, meer tegen mezelf als tegen de hond, ‘Staat er soms ‘Aardige vrouw zoekt boer in bezit van aantrekkelijke tractor’ op mijn voorhoofd geschreven?’. Hij kijkt me aan, vast in de veronderstelling dat ik vraag of hij een koekje wil, met een blik alsof hij enthousiast ‘Ja!!!’ wil zeggen.
‘Oké’… mompel ik, nu hardoplachend, omdat mijn hond zijn naam eer aan doet, dan zal ik er voor jou én de buurvrouw nog wel even ‘Zonder foto tractor géén reactie’ achter zetten!

“Op een dag verscheen er een kleine opening in een cocon. Een man zat uren te kijken hoe de vlinder zijn lijf door de kleine opening probeerde te worstelen.
Op een gegeven moment leek het of de vlinder geen vooruitgang meer boekte. Het leek of hij niet verder kon dan hij gekomen was. De man besloot de vlinder te helpen: hij pakte een schaar en opende de cocon. De vlinder kwam er nu een stuk makkelijker uit. Maar de vlinder had een verweerd lijf. Hij was klein met verschrompelde vleugels. De man bleef kijken want hij verwachte dat de vleugels zich elk moment zouden
openen en groter en steviger zouden worden, zodat ze het lijf konden dragen. Er gebeurde niets! Integendeel, de vlinder leefde zijn leven al strompelend. Hij heeft nooit kunnen vliegen. De man was vol liefde en goede bedoelingen, maar begreep niet dat de kleine
opening in de cocon en de worsteling van de vlinder om eruit te komen,
de natuurlijke weg was om vocht vanuit het lijf in de vleugels te persen,
zodat hij gereed zou zijn om te vliegen zodra hij de cocon had verlaten”.

Soms zijn worstelingen precies wat we nodig hebben in het leven. Als we ons leven zouden leven zonder obstakels zouden we kreupel raken. We zouden niet sterk zijn als we zouden moeten zijn. We zouden nooit kunnen vliegen.

Ik vroeg om Kracht…En ontving moeilijkheden om me sterk te maken.
Ik vroeg om Wijsheid…En ik kreeg problemen om op te lossen.
Ik vroeg om Voorspoed…En ik kreeg de hersenen, het verstand, om te kunnen werken.
Ik vroeg om Moed…En ik kreeg obstakels om te overwinnen.
Ik vroeg om Liefde…En ik kreeg mensen op mijn weg met problemen, die ik kon helpen.
Ik vroeg om Gunsten…En ik ontving kansen.

“Ik kreeg NIETS van wat ik wilde….
Maar ontving ALLES wat ik nodig had.”

De vader van een welgestelde familie nam zijn zoon op een dag mee voor een reis over het platteland. De man had het vaste voornemen om zijn zoon te laten zien hoe rijk en hoe arm mensen kunnen zijn. De man en zijn zoon verbleven een paar dagen op een boerderij van een familie die moeite had om rond te komen.

Toen vader en zoon na een paar dagen weer terugreden naar hun landgoed, vroeg de vader aan zijn zoon wat hij van de afgelopen dagen vond.

“Ik vond het geweldig, vader”, zei de zoon.

“Heb je nu ontdekt hoe arm mensen kunnen zijn?” vroeg zijn vader.

“Ja, ik heb veel geleerd”, antwoordde de zoon. “Ik zag dat zij vier honden hebben, terwijl wij er maar een hebben. Ik zag dat zij een beekje hebben dat doorloopt tot het eind van de wereld terwijl wij een vijver hebben die maar tot halverwege de oprit komt.

Wij gebruiken lantaarns, terwijl zij iedere nacht naar de sterren kunnen kijken en ons landgoed loopt maar tot aan de weg, terwijl zij de wereld tot aan de horizon hebben. Wij hebben bedienden die voor ons zorgen, terwijl zij voor anderen zorgen. Wij hebben muren om ons landgoed staan om ons te beschermen, terwijl zij vrienden hebben om hen te beschermen.”

De vader zweeg verbijsterd. Toen sprak zijn zoon: “Dank je dat je mij hebt laten zien hoe arm we eigenlijk zijn.”

…Van nature ben ik nieuwsgierig en dol op overbodig onderzoek en nutteloze feiten. Daarom maak ik ook dankbaar gebruik van de mogelijkheid om hier ongegeneerd de meest intieme vragen, te stellen.

Aangezien we ‘het’ met zijn allen gemiddeld zo’n 106 keer per jaar doen, vraag ik me af hoe u diegene noemt met wie u ‘het’ de laatste keer hebt gedaan.

Om uit te sluiten dat het lijkt alsof dit over de afwas, de hond uitlaten, koffie drinken met de buurvrouw of iets wat daar op lijkt gaat en u de plank volledig mis slaat, kan ik ‘het’ omschrijven als, het delen der vleselijke geneugten… Maar ik snap wel dat ‘het’ dan niet echt opwindend klinkt.

Als ik zou vragen over in en uitgroeisels waarin het verlangen zich uitdrukt, verdwijnt en weer ontwaakt, nodigt dat vast ook niet uit tot het meedoen aan de enquête in de linkerkolom.

Ik neem ook maar aan dat ik u niet kan overhalen wanneer ik zou vragen met wie u voor de laatste keer een ‘coïtus’ hebt gehad?

Al zou co-ire, samengaan, best kunnen… Maar hoe beschrijf ik dan het genot van twee lichamen die samengaan?…’

Penetratie’? Nee, dat klinkt een beetje juridisch. Bij wie heeft de laatste penetratie plaatsgevonden? Daar vul je ook geen enquête voor in…

‘Ontucht?’ Dat klinkt zondig!

‘Copulatie’ dan? Met wie was de laatste copulatie? Nee, dat doet me denken aan hard werken…

Bij ‘paring denk ik aan dieren en de uitdrukking ‘naar bed gaan’ is saai en dekt bij lange na de lading niet.
Net als tussen de lakens of de koffer induiken.

Met wie was u de laatste keer aan het ‘pimpernellen’, ‘ vleugelen’, ’schommelen’ of ‘van onder aan het spelen’ lijkt over iets heel anders te gaan…
Evenals ‘doktertje’ of ‘vader en moedertje’ spelen…

Dan blijft over het brave ‘liefdebedrijven’
Duidelijk en keurig ontdaan van iedere aanstootgevende of erotische lading…
En goed bruikbaar als mijn andere woord voor ‘het’.

Dus…
Wilt u mijn nieuwsgierigheid bevredigen?
Laat mij dan eens weten…
Met wie deed u ‘het’ de laatste keer.

Toen ik mezelf dit hoekje op het internet toe-eigende heb ik in mijn enthousiasme een hoofdstuk Sex&Sophie toegevoegd… Wellicht ietwat overdreven, ‘Soof en het gebrek aan sex’ zou beter passen…

En hoewel ‘gebrek’ dan ook wel weer een woord te veel is kan ik niet ontkennen dat ik soms iets als intimiteit mis.

Waarin ‘missen’ dan ook weer een beetje overdreven is. Het is meer bij wijze van spreken.

Het komt er gewoon op neer dat ik wel weer eens lekker zou willen zoenen…

Al was het alleen maar omdat het zo goed voor de weerstand is…

Even terug in de tijd…
Toen beeld nog zwart wit was
en je de tv kon bedienen met slechts drie knoppen…

1. Slechts 6% van alle mannen op aarde hebben, volgens condoomfabrikanten, extra grote condooms nodig. In andere woorden, 94% van de mannen liegt over zijn maat.

2. Onderzoeken waar de meeste urologen op vertrouwen tonen aan dat de gemiddelde penislengte in erectie 13 centimeter lang is en 12 centimeter in omtrek. Tenzij je in een chatroom bent, dan kun je het verdubbelen.

3. Wereldwijd is één op de zes mannen besneden, ondanks dat (kinder)artsen zeggen dat het medisch niet noodzakelijk is.Toch wordt er bijna geen woord gerept over waarom mannen in iets laten snijden waar zij altijd zo over opscheppen.

4. Mannen kunnen echt blauwe ballen krijgen. Technisch wordt dit prostaatcongestie genoemd. De pijn in de testikels wordt veroorzaakt door opgesloten bloed. Heb je hem wel eens horen zeggen dat een orgasme de enige manier is om er vanaf te komen? Dat klopt, maar niet zo snel. Ook de dokter heeft er een remedie voor: een warme douche en een aspirine doen ook hun werk.

5. Penissen zijn over het algemeen donkerder van kleur dan het lichaam waaraan zij hangen. Waarom? Het maakt deel uit van het seksuele rijpingsproces, maar het komt ook omdat de natuur jongens gedurende hun pubertijd kennis laat maken met een speciale vriend: de rechter hand. De huid wordt namelijk donkerder wanneer deze vaak ruw wordt behandeld.

6. Er is geen verband tussen penismaat, schoenmaat, handgrootte en neusgrootte.

7. Masturbatie is gezond. Nee, echt. Gebruik of verlies is niet zomaar een excuus voor een mannenhand die zuidwaarts migreert. Het is een officieel geteste en onderzochte conclusie van seksexperts. Hoe minder een man zijn seksuele loodgieterswerk gebruikt, hoe meer problemen hij later heeft de bron niet op te laten drogen. Denk dus nog een keer na voor je ‘Schat, zit niet met je vlees te spelen’ zegt…

Het is maar dat je het weet…

Om hier de boel op orde te krijgen kost me meer moeite dan verwacht. Mijn kennis van HTML en PHP is niet zo groot dus het is een heel gepuzzel om het er allemaal een beetje leuk uit te laten zien.
En ook al is de avond omgevlogen, over het resultaat, tot nu toe, ben ik méér dan tevreden…

Sophie,

een gevoelsmens met een enorm rechtvaardigheids gevoel.
Kan goed emoties van anderen invoelen.
Geniet vaak intenser dan de meeste anderen.
Creatief en een ster in het bedenken van oplossingen.
Bekijk de wereld vanuit mijn unieke en onbevangen invalshoek.
Impulsief daardoor spontaan en openhartig.
Heel erg goed in het vinden van dingen zoals geld op de grond,
of mensen in een menigte.
Altijd Meestal verbazingwekkend scherpzinnig,
De gangmaker op een feest en vlotte gesprekspartner.
(zolang het gesprek mijn aandacht heeft).
Recht door zee, wil gewaardeerd worden en werk daar ook hard voor.
Bloei op van positieve kritiek en doorzie huichelarij meteen.
Energiek en vervuld van een krachtig en volhardend streven.
Maak van mijn hart geen moordkuil,
Altijd enthousiast en goed, als ik iets graag doe.
Kom voor mezelf op!
Prik onmiddellijk uiteindelijk door uiterlijke schijn van mensen en zaken heen.
Sta met beide benen op de grond. Maak makkelijk contacten.
Voel meteen aan wanneer er een unieke relatie tussen mensen en dingen bestaat.
Kom niet snel in een sleur terecht. Ben orgineel en heb een groot gevoel voor humor.
Goed verstaander die vaak maar een half woord nodig heeft.
Loyaal en ga door het vuur voor de mensen die mij hier houden.
Hartstochtelijk wanneer ik gek ben van iets of op iemand.
Doe iets eerder omdat ik het wil, dan omdat het moet.
Maar wat ik doe, doe ik met hart en ziel!!

Et puis il y a la vie,
son enemie

een ander teleur te stellen door trouw te blijven aan mezelf en kan de beschuldiging van verraad dragen zonder mijn ziel te verraden.
Trouw en daardoor dus betrouwbaar.
Ik heb het geluk dat ik de schoonheid van de eenvoudige dingen kan zien ook al zijn ze niet iedere dag even aangenaam.
En laaf mijn leven aan de aanwezigheid en zoektocht van die dingen.
Leerde te leven met mislukkingen maar kan opstaan na een nacht van totale wanhoop en intens verdriet, uitgeput en gekwetst tot op het bot om toch dat te doen, voor de mensen waar ik van houd, wat gedaan moet worden Blijf in mezelf geloven op momenten dat alles om me heen instort en wegvalt en houd oprecht van het gezelschap wat ik in die lege momenten ben.

Degene die mijn reisgenoot wil zijn. Die hoogte en diepte, donker en licht, liefde en verdriet met mij wil delen. Die mijn naam noemt als geen ander, die de loop van mijn gedachten kan volgen, van mijn dromen en het ritme van mijn hart. Hij die mij respecteert en minzaam bevestigt in wie ik werkelijk ben.

Hij wiens reisgenoot ik graag wil zijn. Diegene waar ik hoogte en diepte, donker en licht, liefde en verdriet mee wil delen. Wiens naam ik noem als van geen ander. Van wie ik de loop van zijn gedachten kan volgen, van zijn dromen en het ritme van zijn hart. En die ik respecteer en minzaam bevestig in wie hij werkelijk is.

Een mens lijdt meestal nog het meest door het lijden wat hij vreest…

Hoewel de ‘date’ met de tandarts op mijn initiatief gemaakt is krijg ik het nu toch wel benauwd…
Vandaag gaat hij iets aan mijn zieke kies doen.
En mijn eerste gedachte vanmorgen was ‘Ik krijg nog liever een kind’

Om me direct daarna te realiseren dat ik dat natuurlijk niet tegen de tandarts ga vertellen want stel dat hij zegt
‘Dan moet ik eerst de stoel even in een andere stand zetten’

Dat zou pas echt pijnlijk zijn….

Ik heb me vanmiddag op een datesite geprofileerd
en ben nu in blijde afwachting van de berichtjes
die ik vast en zeker ga ontvangen…

Twee monikken die op reis waren kwamen bij een rivier aan, waar ze een vrouw ontmoetten.
Omdat de vrouw bang was voor de stroming in de rivier vroeg ze of de monniken haar naar de
overkant wilden dragen. Een van de monniken aarzelde, maar de andere zette haar op zijn schouders,
stak het water over en zette haar neer op de oever aan de overkant van de rivier.
De vrouw bedankte hen en vertrok.

Terwijl de monniken hun reis vervolgden,
was de ene monnik in zichzelf gekeerd en aan het broeden.
Niet meer in staat om het zwijgen te bewaren zei hij wat hem dwars zat.
“Broeder, onze spirituele training leert ons elk contact met vrouwen te mijden,
maar jij pakte haar op je schouders en droeg haar!”
“Broeder”, antwoordde de andere monnik, “Ik heb haar neergezet aan de overkant, terwijl jij haar nog steeds bij je draagt.”

Â