Ondertussen…4
Naar de diëtist…
“Bonjour. Ca va?” begroet ik hem, in mijn de aanhouder wint poging hem franse woorden te leren, en kijk in zijn altijd lachende gezichtje. Een vlugge kus om daarna snel naast zijn moeder te gaan zitten op weg naar de afspraak.
Mijn dochter verteld dat ze al vanaf vanmorgen vroeg thuis zat te werken en dat ze straks weer verder gaat. Het is een geluk dat ze, als het nodig is, ook thuis haar werk kan doen. En vandaag was zo’n dag… Wat ze niet zegt is dat ze tot vanavond na het eten hiermee bezig zal zijn en dat ze niets ongezelliger vindt als werken terwijl haar lief al thuis is…
Precies op de afgesproken tijd worden we opgehaald om binnen een kwartier met voedingsadviezen en de toezegging op wat preparaten om van aan te komen en meer energie te krijgen weer naar huis te kunnen gaan.
De mevrouw heeft hem niet eens gezien. Nou ja, een zijdelingse blik op hem in zijn wagen want eruit hoefde hij niet. En zijn gewicht kon ze wel aflezen uit een grafiek op de computer.
Waarschijnlijk is dit de gebruikelijke gang van zaken bij een diëtist… Want ik ben ervan overtuigd dat deze aardige dame het heel goed bedoelde.
Ze wilde ook graag op de hoogte worden gehouden voor de volgende afspraak…
Mijn dochter kennende zal die afspraak dan wel per mail of telefoon gaan verlopen…
